شرکت‌های بیمه
این مقاله مطابق با نظریه موسسه حقوقی کیانداد اختصاص داده شده به شرکت‌های بیمه با ما همراه باشید.
ماده 31 قانون شرکت‌های بیمه
مطابق ماده 31 قانون تشکیل شرکت‌های بیمه مرکزی ایران و بیمه‌گری (عملیات بیمه در ایران به وسیله شرکت‌های سهامی عام ایرانی که کلیه سهام آنها با نام بود و با رعایت این قانون و طبق قانون تجارت به ثبت رسیده باشند، انجام خواهد شد) و مطابق ماده 37 همان قانون نیز ثبت هر مؤسسه بیمه در ایران موکول به ارائه پروانه تأسیس که از طرف بیمه مرکزی ایران صادر می‌شود خواهد بود.
در پی تصویب قانون مورخ 30/4/1378 در قالب الحاقی ماده 28 قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری و صنعتی جمهوری اسلامی ایران به ایرانیان (بخش خصوصی) و خارجیان نیز اجازه داده شده که در مناطق آزاد تجاری ایران شرکت‌های بیمه ثبت نماید و به فعالیت بپردازد. در شهریور ماه سال 1380 نیز قانون تأسیس مؤسسات بیمه غیردولتی به تصویب رسید که مطابق این قانون بخش خصوصی نیز مجوز ایجاد شرکت بیمه را در ایران یافت.
نمایندگی‌های بیمه
در چارچوب آیین‌نامه نمایندگی بیمه (آیین‌نامه شماره 28 مورخ 9/6/1371 و شماره 1/28 مورخ 24/5/1373 شورای عالی بیمه) فعالیت می‌نمایند.
مطابق ماده اول آیین‌نامه مزبور (نماینده بیمه شخصی است حقیقی یا حقوقی که با توجه به قوانین و مقررات و مفاد این آیین‌نامه مجاز به عرضه خدمات بیمه‌ای به نمایندگی از جانب شرکت‌های بیمه طرف قرارداد می‌باشد نمایندگی بیمه از طرف شرکت بیمه به اشخاص اعطا می‌شود).
نماینده بیمه در واقع وکیل بیمه‌گر محسوب شده و می‌تواند در رشته‌های مختلف بیمه‌های اشخاص، اموال و مسئولیت فعالیت نماید. نماینده از طرف بیمه‌گر به انعقاد قرارداد عندالاقتضا پرداخت خسارت می‌پردازد.
میزان اختیارات نماینده بیمه به قرارداد و درجه نمایندگی بستگی دارد.
ماده 4 آیین‌نامه نمایندگی اصلاحی 21/5/1373 مقرر داشته: (شرکت‌های بیمه می‌تواند در رشته‌های بیمه اشخاص، اموال و مسئولیت اهدای نمایندگی نماید. بیمه‌گر موظف است بخشی از اختیارات و وظایف خود در صدور بیمه‌نامه و عندالاقتضا در پرداخت خسارت را در رشته‌های مختلف بیمه بر اساس درجه‌بندی‌های انجام شده به شرکت نمایندگی تفویض نماید).
با توجه به آنکه نماینده وکیل شرکت بیمه محسوب می‌شود، قراردادهایی که در حدود نمایندگی با بیمه‌گذاران منعقد می‌نماید برای بیمه‌گر تعهدآور است بر همین اساس امضای قرارداد یا نمایندگی و پرداخت حق بیمه به وی در حکم انعقاد قرارداد و پرداخت به شرکت بیمه محسوب می‌شود (ماده 16 همان آیین‌نامه).
دلالان بیمه
دلالان بیمه واسطه انجام معاملات بیمه هستند. مطابق ماده 335 قانون تجارت: ( دلال کسی است که در مقابل اجرت، واسطه انجام معاملاتی شده یا برای کسی که می‌خواهد معاملاتی نماید طرف معامله پیدا می‌کند. اصولاً قرارداد دلالی تابع مقررات راجع به وکالت است). در ماده 336 همان قانون نیز آمده: (دلال می‌تواند در رشته‌های مختلف دلالی نموده و شخصاً نیز تجارت نماید).
آیین‌نامه دلالی رسمی بیمه به شماره 6 مصوب 24/2/1352 و شماره 1/6 مورخ 15/12/1373 و شماره 2/6 مورخ 25/10/1374 شورای عالی بیمه می‌باشد.
مطابق ماده اول این آیین‌نامه: (دلال رسمی بیمه شخصی است که در مقابل دریافت کارمزد واسطه انجام معاملات بیمه بین بیمه‌گذار و بیمه‌گر بوده و شغل معمولی او عرضه بیمه می‌باشد. دلال رسمی بیمه باید دارای پروانه دلالی رسمی باشد).
ماده 21 همان آیین‌نامه نیز مذکور داشته: (دلال رسمی بیمه مکلف است تمام اطلاعات لازم در مورد بیمه مورد پیشنهاد و نیز نرخ حق بیمه مربوط را برای بیمه‌گذار خود تشریح و به او ارائه و اعلام نماید و بیمه‌نامه را برابر با نیاز و شرایط و پیشنهادات بیمه‌گذار از بیمه‌گر اخذ نماید و در غیر این صورت مسئول جبران خسارات وارده خواهد بود).
پروانه فعالیت دلالان از طرف بیمه مرکزی ایران صادر می‌گردد. این پروانه برای یک سال صادر می‌شود و هر ساله تمدید می‌گردد. این پروانه برای فعالیت در کلیه رشته‌های بیمه‌ای معتبر است و حدود فعالیت دلال در پروانه صادره قید می‌شود. (مواد 3 و 4 و 6 آیین‌نامه)
مخاطب گرامی در صورتی که در زمینه بیمه با مشکل حقوقی مواجه شدید هرگونه سوالی داشته باشید می‌توانید به صورت مستقیم با وکیل ملکی مؤسسه حقوقی کیانداد و یا از طریق تماس با ما یا صفحه پرسش و پاسخ با وکلای تهران و شهرستانها در ارتباط بوده و تماس حاصل فرمایید.
بدون دیدگاه