شرایط عقد بیمه‌نامه
شرایط عقد بیمه‌نامه را طبق نظریه موسسه حقوقی کیانداد بررسی می کنیم ما را همراهی کنید.
ماده 2 قانون شرایط عقد بیمه‌نامه
مطابق ماده 2 قانون بیمه مصوب 7/2/1316: (عقد بیمه و شرایط آن باید به موجب سند کتبی باشد و سند مزبور موسوم به بیمه‌نامه خواهد بود).
این موضوع در واقع سبب می‌شود تا شرایط عقد بیمه‌نامه عقدی تشریفاتی باشد زیرا به نظر می‌رسد قانونگذار با آوردن لفظ (باید) قانونی امری را مورد نظر داشته است. مطابق ماده 3 همان قانون:
(در بیمه‌نامه باید امور ذیل به طور صریح قید شود: 1- تاریخ انعقاد قرارداد 2- اسم بیمه‌گر و بیمه‌گذار 3- موضوع بیمه 4- حادثه یا خطری که عقد بیمه به مناسبت آن به عمل آمده است 5- ابتدا و انتهای بیمه 6- حق بیمه 7- میزان تعهد بیمه‌گر در صورت وقوع حادثه)
موضوع عقد بیمه
ماده 4 قانون بیمه مذکور داشته: (موضوع بیمه ممکن است مال باشد اعم از عین یا منفعت یا هر حق مالی یا هر نوع مسئولیت حقوقی مشروط بر اینکه بیمه‌گذار به بقای آنچه بیمه میدهد ذینفع باشد و همچنین ممکن است بیمه برای حادثه یا خطری باشد که از وقوع آن بیمه‌گذار متضرر می‌گردد).
در قسمت‌های گذشته راجع به انواع موضوع بیمه به طور مبثوت توضیح داده شد.
بیمه‌گذار
بیمه‌گذار شخصی است که بیمه‌گر به نفع او تعهد می‌نماید و خسارت وارد شده به او را جبران می‌کند. مطابق ماده 5 قانون بیمه، بیمه‌گذار ممکن است اصیل باشد یعنی خودش طرف بیمه قرار گیرد و یا اینکه یکی از عناوین قانونی مانند نمایندگی صاحب مال یا شخص ذینفع را داشته باشد و یا اینکه مسئولیت حفظ مال مورد بیمه را از طرف صاحب آن مال داشته باشد.
البته هر کسی که بیمه میدهد اصل بر این است که بیمه متعلق به خود اوست مگر آنکه در بیمه‌نامه تصریح شده باشد که مربوط به دیگری است ولی در بیمه حمل و نقل ممکن است بیمه‌نامه بدون ذکر اسم و به نام حامل تنظیم شود. به عنوان مثال در آیین‌نامه اجرایی قانون مؤسسات حمل و نقل تعمیرگاه‌ها و گاراژهای عمومی مصوب 25/4/1345 مقرراتی در زمینه حمل و نقل مسافر آورده شده است.
مطابق این آیین‌نامه متصدی حمل و نقل مسئول کلیه خساراتی است که در اثر تقصیر یا غفلت او به مسافر وارد می‌شود مگر اینکه حادثه بر اثر قوه قاهره باشد یا ناشی از عمل خود مسافر باشد به همین دلیل آیین‌نامه بنگاه مسافربری را مکلف به بیمه مسافران خود کرده است.
در اینجا بنگاه مسافربری، بیمه‌گذار محسوب می‌شود که خود اصیل محسوب می‌شود. منتها اگر حق‌العمل کار یعنی کسی که به اسم خود ولی به حساب دیگری (آمر) معاملاتی انجام میدهد و در برابر آن حق‌العملی دریافت می‌کند به دستور آمر مطابق ماده 360 قانون تجارت مصوب 13/2/1311 اموالی را که برای معامله به او سپرده شده، بیمه نماید، در این صورت چنین بیمه‌ای از طرف کسی است که مالی از طرف صاحب اصلی آن در دست او بوده و وی مکلف به بیمه کردن آن مال شده است.
طلبکار نیز می‌تواند مالی را که نزد او وثیقه یا رهن است، بیمه دهد در این صورت هرگاه حادثه‌ای نسبت به مال مزبور رخ دهد از خساراتی که بیمه‌گر باید بپردازد تا میزان آنچه را که بیمه‌گر در تاریخ وقوع حادثه طلبکار است به شخص او و بقیه به صاحب مال تعلق خواهد گرفت (ماده 7 قانون بیمه).
همچنین در صورتی که مالی بیمه شده باشد در مدتی که بیمه باقی است نمی‌توان همان مال را به نفع همان شخص و نسبت به همان خطر، مجدداً بیمه نمود (ماده 8 قانون بیمه). در صورتی که مالی به کمتر از قیمت بیمه شده باشد نسبت به بقیه قیمت آن می‌توان آن را بیمه نمود.
در این صورت هر یک از بیمه‌گذاران به نسبت مبلغی از مال که بیمه کرده است مسئول خواهد بود و همچنین در صورتی که مال به کمتر از قیمت واقعی بیمه شده باشد، بیمه‌گر فقط به تناسب مبالغی که بیمه کرده است با قیمت واقعی مال، مسئول خسارت خواهد بود (مواد 9 و 10 قانون بیمه).
بیمه‌گر و مسئولیت‌های وی
بیمه‌گر شخصی است که تعهد جبران خسارت را در بیمه می‌نماید. مطابق ماده 19 قانون بیمه (مسئولیت بیمه‌گر عبارت است از تفاوت قیمت مال بیمه‌شده بلافاصله قبل از وقوع حادثه با قیمت باقیمانده‌ی آن بلافاصله بعد از حادثه.
خسارت حاصله به پول نقد پرداخت خواهد شد مگر اینکه حق تعمیر و یا عوض برای بیمه‌گر در سند بیمه پیش‌بینی شده باشد در این صورت بیمه‌گر ملزم است موضوع بیمه را در مدتی که عرفاً کمتر از آن نمی‌شود تعمیر کرده یا عوض را تهیه و تحویل نماید.
در هر صورت حداکثر مسئولیت بیمه‌گر از مبلغ بیمه‌شده تجاوز نخواهد کرد (منظور از عوض در این ماده مالی است که در ازای مال تلف شده به صاحب مال داده می‌شود). همچنین بیمه‌گر مسئول خساراتی که از عیب ذاتی مال ایجاد می‌شود نیست مگر آنکه در بیمه‌نامه شرط خلاف شده باشد (ماده 20 قانون بیمه) این موضوع در مواردی حاصل می‌شود که کالای مورد بیمه از ابتدا معیوب بوده باشد.
همچنین بیمه‌گر مسئول خسارات ناشی از تقصیر بیمه‌گذار یا نمایندگان او نخواهد بود و بیمه‌گذار نیز موظف است برای جلوگیری از خسارت، مراقبتی را که عادتاً هر کسی از مال خود می‌نماید نسبت به موضوع بیمه نماید (مواد 14 و 45 قانون بیمه) مسئولیت بیمه‌گر در انواع بیمه‌ها به شرح ذیل است:
الف) خسارات وارده از حریق که بیمه‌گر مسئول آن است عبارت است:
1- از خسارت وارد به موضوع بیمه از حریق اگرچه حریق در نزدیکی آن واقع شده باشد.
2- تلف شدن یا معیوب شدن مال در موقع نجات دادن آن از حریق
3- خسارت وارده به اموال بیمه‌شده در نتیجه خراب کردن کلی یا جزئی بنا برای جلوگیری از سرایت با توسعه حریق
ب) در بیمه‌های خسارت به این طریق حساب می‌شود:
1- در بیمه حمل و نقل قیمت مال در مقصد
2- در بیمه منافعی که متوقف بر امری است منافعی که در صورت پیشرفت کار عاید بیمه‌گذار می‌شود.
3- در بیمه محصول زراعتی قیمت آن در سر خرمن و موقع برداشت محصول برای تعیین میزان واقعی خسارت مخارج و حق‌الزحمه که در صورت عدم وقوع حادثه به مال تعلق می‌گرفت از اصل قیمت کسر خواهد شد و در هر صورت میزان خسارت از قیمت معینه در بیمه‌نامه تجاوز نخواهد کرد.
ج) در بیمه عمر یا نقص یا شکستن عضوی از اعضای بدن مبلغ پرداختی بعد از مرگ یا نقصان عضو به طور قطع در موقع عقد بیمه بین طرفین معین شود. همچنین باید توجه داشت که مطابق ماده 28 قانون بیمه (بیمه‌گر مسئولیت خسارات ناشی از جنگ و شورش نخواهد بود مگر آنکه خلاف آن در بیمه‌نامه شرط خواهد شد.
مخاطب گرامی در صورتی که در زمینه بیمه با مشکل حقوقی مواجه شدید هرگونه سوالی داشته باشید می‌توانید به صورت مستقیم با وکیل ملکی مؤسسه حقوقی کیانداد و یا از طریق تماس با ما یا صفحه پرسش و پاسخ با وکلای تهران و شهرستانها در ارتباط بوده و تماس حاصل فرمایید.
بدون دیدگاه