تخلفات بازرسان کار

تخلفات بازرسان کار


تخلفات بازرسان کار و کارشناس بهداشت کار (کارشناس بهداشت حرفه‌ای)

بر اساس ماده 5 آیین‌نامه شرایط استخدام بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار موارد زیر برای کارشناس بهداشت کار و بازرس کار تخلفات بازرسان کار محسوب و مراتب برای رسیدگی به‌هیأت‌های رسیدگی به تخلفات اداری واحد مربوطه ارجاع (واگذار) می‌شود:

الف) انجام اقدامات خارج از حدود وظایف محوله (واگذار شده) تحت عنوان بازرسی‌

ب) ورود به کارگاه‌های خانوادگی بدون اجازه‌ی رئیس کارگاه‌

پ) فاش کردن اسرار و اطلاعات که به مقتضا و ضرورت شغل خود به دست آورده‌اند یا نام اشخاصی که به آنان اطلاعات داده ‌یا موارد تخلف را گوشزد کرده‌اند.

ت) اقدام به بازرسی در کارگاهی که خود یا یکی از بستگان نسبی (خویشاوندان هم‌خون مانند خواهر، برادر و..) آنها تا طبقه سوم یا یکی از بستگان سببی (خویشاوندی که به واسطه ازدواج به وجود آید) درجه ‌اول ایشان به طور مستقیم ذی‌نفع باشند.

ث) عدم اعلام ‌نظر در مورد تخلفات یا چشم‌پوشی از بعضی تخلفات‌

ج) عدم ارائه گزارش به موقع در مواقعی که احتمال وقوع خطر یا بروز حادثه در کارگاه وجود دارد.

چ) انعقاد قرارداد مشاوره و اشتغال در کارگاه‌های مشمول قانون کار

فوق‌العاده‌های بازرسان کار و کارشناس بهداشت کار

  • بر اساس ماده 6 آیین‌نامه شرایط استخدام بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار، فوق‌العاده سختی شرایط محیط کار بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار یا بازرسان بهداشت حرفه‌ای بیست و پنج درصد حقوق مبنا و افزایش سنواتی آنها تعیین می‌شود.
  • همچنین بر اساس ماده 7 این آیین‌نامه، فوق‌العاده جذب بازرسان کار و کارشناسان بهداشت کار در طول مسئولیت این شغل، 120% حقوق و فوق‌العاده شغل آنها تعیین می‌شود.
  • فوق‌العاده‌های موضوع مواد (6) و (7) این آیین‌نامه، بر اساس ماده 8 صرفاً به شاغلان دارای پست بازرسی کار وکارشناسی بهداشت کار تعلق می‌گیرد.
  • نکته 1: بر اساس ماده 9 این آیین‌نامه، بار مالی لازم برای اجرای مواد (6) و (7) این آیین‌نامه از محل صرفه‌جویی‌های وزارتخانه‌ی ‌بهداشت‌، درمان و آموزش پزشکی و وزارتخانه کار و امور اجتماعی تأمین خواهد شد.
  • نکته 2: طبق ماده 10 این آیین‌نامه کارشناس بهداشت حرفه‌ای مندرج در قانون کار مصوب 1369، همان کارشناس بهداشت کار موضوع این آیین‌نامه می‌باشد.
پیشنهاد ویژه کیانداد :   رأی وحدت رویه شماره 746 هیات عمومی دیوان عالی کشور

بر اساس تبصره 2 ماده 22 این قانون، در موارد مشمول دو ماده ۲۱ و ۲۲ قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 67، در صورتی که متهم اصلی پس از دستگیری تبرئه و بی‌گناه شناخته شود اجرای احکام بلافاصله نسبت به مرخص کردن او اقدام‌ و اگر چنانچه متهم اصلی به جرم خفیف‌‌تری محکوم گردد در هر صورت محکومیت فرار یا پناه دهنده بر اساس ماده ۳۲ این قانون قابل تجدیدنظر‌ است.

مجازات از بین بردن و مخفی کردن ادله جرم مواد مخدر

بر اساس ماده 23 قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 67، هر کس آگاهانه و از روی عمد به امحاء (از بین بردن) یا اخفاء (مخفی کردن) ادله جرم مواد مخدر یا روان‌گردان‌های صنعتی غیردارویی اقدام نماید به یک پنجم تا نصف مجازات متهم اصلی محکوم می‌گردد. در مورد ‌حبس ابد مرتکب به چهار تا ده سال و در مورد اعدام به هشت تا بیست سال حبس محکوم می‌شود.

مجازات متهم کردن دیگری به جرائم مواد مخدر

  • بر اساس ماده 26 قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 67، هر کس به قصد متهم کردن دیگری، مواد مخدر یا روان‌گردان‌های صنعتی غیردارویی و یا آلات و ادوات (ابزار) استعمال و مصرف آن را در محلی قرار دهد به حداکثر مجازات همان جرم محکوم‌ خواهد شد.
  • همچنین بر اساس ماده 27 این قانون، هرگاه شخص دیگری را به منظور تعقیب در مراجع صلاحیت‌دار، آگاهانه و به خلاف واقع (دروغین) متهم به یکی از جرائم موضوع این قانون نماید به بیست ‌تا هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم خواهد شد.

نگهداری محکومان جرائم مواد مخدر در اردوگاه به جای زندان

بر اساس ماده 40 قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب 67، قوه قضاییه می‌تواند بخشی از محکومان مواد مخدر یا روان‌گردان‌های صنعتی غیردارویی را به جای زندان در اردوگاه‌‌های خاص (‌با شرایط سخت و عادی) ‌نگهداری نمایند. دولت موظف است اعتبارات و تسهیلات (امکانات) و مقررات لازم را برای تهیه و اداره این اردوگاه‌ها در ظرف مدت یک سال تأمین نماید.

  • بر اساس تبصره 1 این ماده، اداره این اردوگاه‌‌ها به عهده قوه قضاییه می‌باشد.
  • همچنین دادگاه‌‌ها می‌توانند به جای کیفر حبس، کیفر توقف در اردوگاه‌‌ها را برای محکومین معین نمایند.
پیشنهاد ویژه کیانداد :   دیه دست و پا در قانون چگونه است؟

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *