اخراج کارگران

اخراج کارگران


اخراج قانونی کارگران

از نظر قانون کار، اخراج کارگران نیاز به طی مراحل و داشتن دلایل موجه برای این اقدام دارد.

اگر کارفرمایی بخواهد در یک قرارداد دائمی یا پیش از اتمام قرارداد کار، کارگری را اخراج نماید:

  1. باید بر اساس ماده ۲۷ قانون کار، کارگران در انجام وظایفی که به او واگذار شده کوتاهی نماید.
  2. کارگر آیین‌نامه‌های انضباطی کارگاه را پس از تذکرات کتبی نقض (عهدشکنی) کند.

اخراج غیرقانونی کارگران

در مواردی که بر اساس ماده ۱۵ قانون کار، به واسطه حوادث قهری (مانند جنگ، سیل، زلزله و…) یا حوادث دیگری که غیرقابل پیش‌بینی و پیشگیری هستند، کارگاه برای مدتی تعطیل می‌شود، یا بر اساس ماده ۱۶ قانون کار، کارگران از مرخصی بدون حقوق یا مرخصی تحصیلی تا مدت دو سال استفاده می‌کند یا بر اساس ماده ۱۷، کارگر برای مدتی بازداشت یا حبس می‌شود، یا بر اساس ماده ۱۹، کارگر به خدمت وظیفه سربازی اعزام (فرستاده) می‌شود.

در تمام این موارد، قرارداد کاری بین کارگران و کارفرما به حالت تعلیق در می‌آید. حالا اگر پس از رفع مانع و بازگشت کارگر به کارگاه، کارفرما از پذیرش کارگر خودداری کند، بر اساس ماده ۲۰ قانون کار، این اقدام کارفرما در حکم اخراج غیرقانونی کارگر بوده و کارفرما باید پذیرای مسئولیت در این مورد باشد.

همچنین اگر کارفرما به هر دلیلی پیش از اتمام قرارداد کار، کارگر را از کارگاه اخراج نماید، این کار اخراج غیرقانونی کارگر محسوب می‌شود.

اقدامات قانونی برای اخراج کارگران

اگر کارفرمایی کارگر را به صورت غیرقانونی و خلاف مقررات اخراج نماید، بر اساس ماده ۲۰ قانون کار، کارگران باید ظرف مدت ۳۰ روز به هیأت تشخیص روابط کارگر و کارفرما مراجعه کند و درخواست بازگشت به کار را ارائه نماید.

پیشنهاد ویژه کیانداد :   ابطال تمبر مالیاتی وکالت

هیأت تشخیص کارفرما را فراخوانده و در این مورد از وی توضیح می‌خواهد. اگر اخراج کارگر بر اساس دلایل موجه و با طی مراحل قانونی باشد که کارفرما تنها مکلف به پرداخت حق و حقوق قانونی کارگر است اما اگر کارفرمایی دلیل موجهی برای اخراج کارگر نداشته باشد، در این صورت، هیأت تشخیص حکم به بازگشت کارگر به محل کار خود را صادر می‌نماید.

اگر کارفرما از پذیرش کارگر خودداری کند یا کارگر تمایلی به بازگشت به محیط قبلی را نداشته باشد، در این صورت، کارفرما وظیفه دارد از تاریخ اخراج، حقوق کارگران را پرداخت کرده و به ازای هر سال سابقه کار، معادل ۴۵ روز حقوق به عنوان حق سنوات (پاداش پایان کار) به وی پرداخت کند.

البته در حالت عادی، بر اساس ماده ۲۷ قانون کار، حق سنوات به ازای سابقه کار معادل یک ماه آخرین حقوق محاسبه می‌شود و اگر کارگری اخراج شود، حق سنوات به میزان هر سال سابقه معادل ۴۵ روز محاسبه خواهد شد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *