دیه حس بینایی
براساس ماده 457 دیه حس بینایی ، از بین بردن بینایى هر دو چشم دیه کامل دارد و از بین بردن بینایى یک چشم نصف دیه کامل را دارد.
تبصره: فرقى در حکم مذکور بین چشم تیزبین، لوچ (دوبین) یا شبکور و مانند آن نمىباشد.
- براساس ماده 458 هرگاه با کندن حدقه چشم، بینایى از بین برود دیه آن بیش از دیه کندن حدقه نخواهد بود و اگر در اثر جنایت دیگر مانند شکستن سر، بینایى از بین برود هم دیه جنایت با ارش آن لازم است و هم دیه بینایی.
- براساس ماده 459 در صورت اختلاف بین جانى و مجنى علیه با گواهى دو مرد خبره (کارشناس) عادل یا یک خبره مرد و دو زن خبره عادل به اینکه بینایى از بین رفته و دیگر برنمىگردد یا اینکه بگویند امید به بازگشت آن هست ولى مدت آن را تعیین نکنند دیه ثابت مىشود.
و همچنین اگر براى برگشت آن مدت متعارفى تعیین نمایند و آن مدت سپرى شود و بینایى برنگردد دیه ثابت خواهد بود.
و هرگاه مجنى علیه قبل از سپرى شدن مدت تعیین شده بمیرد دیه استقرار مىیابد و همچنین اگر دیگرى حدقه او را بکند دیه بینایى بر جانى اول ثابت خواهد بود و هرگاه بینایى برگردد و شخص دیگرى آن چشم را بکند، بر جانى اول فقط ارش لازم میباشد.
- براساس ماده 460 هرگاه مجنى علیه مدعى شودکه بینایى هر دو چشم یا یک چشم او کم شده به ترتیب با آزمایش و سنجش با هم سالان یا با مقایسه با چشم دیگرش به نسبت تفاوت دیه پرداخت مىشود.
و در صورتى که از طریق آزمایش علم حاصل نشود از طریق قسامه (گروهی که برای گرفتن چیزی سوگند بخورند و آن را بگیرند) اقدام مىشود.
- براساس ماده 461 هرگاه مجنى علیه ادعا کند که بینایى او زایل شده (از بین رفتن) و شهادتى از متخصصان در بین نباشد حاکم او را با قسامه سوگند مىدهد و به نفع او حکم صادر مىکند.
تبصره: قسامه براى کورى دو چشم شش قسم و براى کورى یک چشم سه قسم و براى کم شدن بینایى به نسبت کم شدن آن مىباشد اعم از اینکه مدعى به تنهایى قسم یاد کند یا با افراد دیگر.
بدون دیدگاه