کارآموز به چه کسی گفته می‌شود؟
بر اساس ماده 112 قانون کار، از لحاظ مقررات این قانون، کارآموز به افراد زیر گفته می‌شود:
الف) کسانی که فقط برای فراگرفتن و یادگیری حرفه خاص، بازآموزی یا ارتقاء و افزایش مهارت برای مدت معین در مراکز کارآموزی و یا آموزشگاه‌های آزاد آموزش می‌بینند.
این کارآموزان ممکن است بر اساس تبصره 1 این ماده، کارگرانی باشند که مطابق توافق کتبی با کارفرما، به مراکز کارآموزی معرفی می‌شوند و یا داوطلبانی باشند که شاغل نیستند و مستقیم به مراکز کارآموزی مراجعه می‌کنند.
ب ) افرادی که به موجب قرارداد کارآموزی به منظور فراگرفتن حرفه‌ای خاص برای مدت معین که بیشتر از سه سال نباشد، در کارگاهی معین، به کارآموزی همراه با کار اشتغال دارند، مشروط بر آنکه سن آنها از 15 سال کمتر نبوده و از 18 سال تمام بیشتر نباشد.
همچنین دستورالعمل‌های مربوط به شرایط پذیرش، حقوق و تکالیف دوره کارآموزی داوطلبان مذکور بر اساس تبصره 2 ماده 112 قانون کار، با پیشنهاد شورای عالی کار، به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی می‌رسد.
بر اساس ماده 115 قانون کار، کارآموزان مذکور در این بند تابع مقررات مربوط به کارگران نوجوان در مواد 79 الی 84 قانون کار خواهند بود ولی ساعت کار آنان از شش ساعت در روز تجاوز نخواهد کرد.
همچنین کارآموزی همراه با کار نوجوانان تا سن 18 سال تمام، طبق ماده 117 قانون کار، در صورتی مجاز است که از حدود توانایی آنان خارج نبوده و برای سلامت و رشد جسمی و روحی آنان مضر و زیان‌آور نباشد.
حقوق کارآموزان شاغل
بر اساس ماده 113 قانون کار، کارگران شاغلی که مطابق تبصره یک ماده 112 برای کارآموزی در یکی از مراکز کارآموزی پذیرفته می‌شوند، از حقوق زیر برخوردار می‌باشند:
الف) رابطه استخدامی کارگر در مدت کارآموزی قطع نمی‌شود و این مدت از هر لحاظ جزء سوابق کارگر محسوب می‌شود.
ب) مزد کارگر در مدت کارآموزی از مزد ثابت و یا مزد مبنا کمتر نمی‌باشد.
ج) مزایای غیرنقدی، کمک‌ها و فوق‌العاده‌هایی که برای جبران هزینه زندگی و مسئولیت‌های خانوادگی به کارگر پرداخت می‌شود در دوره کارآموزی همچنان پرداخت خواهد شد.
- * نکته: چنانچه کارفرما قبل از پایان مدت، بدون دلیل موجه مانع ادامه کارآموزی شود و از این طریق خسارتی به کارگر وارد گردد، کارگر می‌تواند به مراجع حل‌اختلاف ذکر شده در این قانون مراجعه و درخواست خسارت نماید.
بدون دیدگاه