مراجع حل اختلاف کارفرما و کارگر
هیأت تشخیص حل اختلاف کاری
اختلاف کارفرما و کارگر بر اساس ماده ۱۵۷ قانون کار در صورتی که کارگر و کارفرما از طریق شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی نتوانند سازش کنند، در این صورت موضوع به هیأت تشخیص ارجاع (واگذار) میشود.
در شهرهای کوچکتر معمولاً یک شعبه تشخیص و در شهرهای بزرگتر چند هیأت تشخیص تشکیل میشود تا به اختلافات کارگر و کارفرما رسیدگی کند. هیأت تشخیص با دعوت از کارگر و نماینده کارفرما به اختلاف رسیدگی و در هر مورد اقدام به صدور حکم مناسب مینماید.
اعتراض به رأی صادره از سوی هیأت تشخیص
کارگر و کارفرما ۱۵ روز فرصت دارند تا از حکم صادره به هیأت حل اختلاف استان اعتراض نمایند. اما اگر بعد از گذشت ۱۵ روز اعتراضی به رأی صادره نداشته باشند، این رأی قطعی و لازمالاجرا محسوب میشود.
وظایف و اختیارات هیأت تشخیص
- رسیدگی و تصمیمگیری در مورد هر گونه اختلاف فردی بین کارفرما و کارگر یا کارآموز که ناشی از اجرای مقررات قانون کار، قرارداد یا کارآموزی و موافقتنامههای کارگاهی است.
- رسیدگی به اختلافات ناشی از قراردادهای کار که برای مدت موقت یا برای انجام کار معین بسته شده باشد.
- هرگاه کارگر در انجام وظایف واگذار شده به وی کوتاهی نماید، یا آییننامههای انضباطی کارگاه را پس از تذکرات کتبی نقض (عهدشکنی)کند، کارفرما حق دارد در صورت اعلام نظر مثبت شورای اسلامی کار (در صورت عدم وجود این شورا، نظر انجمن صنفی) علاوه بر مطالبات (طلبها) و حقوق عقب افتاده به نسبت هر سال سابقه کار معادل یک ماه آخرین حقوق کارگر به عنوان حق سنوات به وی پرداخته و قرارداد کار را فسخ کند و بر هم زند.
چنانچه مسأله با توافق حل نشد به هیأت تشخیص واگذار خواهد شد. در مدت رسیدگی مرجع حل اختلاف، قرارداد کار به حالت تعلیق در میآید.
چنانچه کارگاه مشمول شورای اسلامی کار نبوده یا شورای اسلامی کار یا انجمن صنفی در آن تشکیل نشده باشد، اعلام نظر مثبت هیأت تشخیص در فسخ و بر هم زدن قرارداد کار الزامی میباشد.
بدون دیدگاه