رأی صادر شده چیست؟
هرگاه پرونده‌ای در مراجع قضایی رسیدگی می‌شود، تصمیمات مختلفی در جریان رسیدگی و پس از رسیدگی از سوی مراجع قضایی گرفته خواهد شد. رأی تصمیمی است که در مورد اختلاف حقوقی یا شکایتی که در مرجع قضایی مطرح شده، گرفته می‌شود.
انواع رأی
رأی دو نوع است: حکم و قرار
حکم چیست؟
در مواردی رأی مراجع قضایی حکم است، که در متن رأی در مورد خود اختلاف حقوقی یا اتهامی که مطرح شده تصمیم گرفته می‌شود و در واقع با بررسی موضوع نهایتاً بیان می‌شود که حق با کدام یک از طرفین دعوی (خواهان و خوانده) است و در این رأی در مورد محکومیت و عدم محکومیت تصمیم گرفته می‌شود.
رأیی که حکم باشد توسط قاضی صادر خواهد شد.
قرار چیست؟
در مواردی رأی مراجع قضایی قرار است، که این رأی در مورد محکومیت یا عدم محکومیت طرفین نباشد و به طور کلی موضوع مطرح شده را به این شکل بررسی نمی‌کند که مشخص شود حق با کدام یک از طرفین دعوی (خواهان و خوانده) است، در اینجا رأی قرار است و حکم محکومیت یا عدم محکومیت نیست و قرار بر اساس دلایل مختلفی در مورد مسائل پیرامون دعوی مطرح شده صادر می‌شود.
رأی نهایی (حکم نهایی) چیست؟
حکمی که قابل اعتراض فرجام در دیوان عالی کشور نباشد، حکم نهایی است. حال این حکم نهایی که بر اساس قانون قابلیت فرجام خواستن ندارد ممکن است در همان دادگاه بدوی (نخستین) که ابتدا به موضوع رسیدگی می‌کند قطعی و نهایی شده باشد یا در دادگاه تجدیدنظر قطعی و نهایی شده باشد. همچنین اگر حکمی در اصل قابل اعتراض فرجام باشد اما در مهلت تعیین شده (۲۰ روز) اعتراض نشود، حکم نهایی است.
تفاوت‌های حکم و قرار چیست؟
- حکم همیشه از طرف دادگاه صادر می‌شود، اما قرار ممکن است از طرف دادگاه یا مدیر دفتر صادر شود.
- حکم قابل تجدیدنظر است، مگر قانون منع کرده باشد. اما قرارها قابل تجدیدنظر نیستند مگر به اجازه قانون
- احکام ممکن است حضوری یا غیابی باشند، اما قرار غیابی در قانون ذکر نشده است.
- درخواست اعاده دادرسی (رسیدگی مجدد) نسبت به قرارها جایز نیست و فقط نسبت به احکام می‌توان درخواست اعاده دادرسی نمود.
- در احکام نیاز به تقدیم دادخواست و تحقیق است، ولی در قرارها تقدیم دادخواست شرط نیست و می‌تواند به صورت درخواست هم باشد
بدون دیدگاه