آیا قرار رد درخواست اعاده دادرسی در امور مدنی قطعی است؟

طبق ماده٣٣٢ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی ذکری از قرار رد درخواست اعاده دادرسی وجود ندارد و از طرفی در ماده ۴٣۵ همین قانون و سایر ترتیبات رسیدگی را پس از صدور قرار قبولی یا رد درخواست اعاده دادرسی بر اساس مقررات مربوط به دعاوی قرار داده است.

چنانچه دادگاه عمومی- حقوقی اقدام به صدور حکمی دایر بر محکومیت یکی از طرفین دعوی (خواهان و خوانده) نماید و محکوم‌علیه (کسی که حکم به ضرر او صادر شده) در فرصت تعیین شده قانونی به رأی صادره اعتراض نکند و حکم صادره به واسطه پایان زمان تجدیدنظر قطعیت حاصل نماید.

اگر در چنین حالتی محکوم‌علیه در مقام درخواست اعاده دادرسی از دادگاه صادرکننده حکم، درخواست اعاده دادرسی نماید و دادگاه با بررسی درخواست متقاضی، درخواست وی را غیر وارد تشخیص دهد و قرار رد درخواست اعاده دادرسی متقاضی اعاده دادرسی را صادر کند چنین قراری قابل اعتراض و تجدیدنظرخواهی می‌باشد.

طبق ماده٣٣٢ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، قرارهای قابل تجدیدنظر قرارهایی است که حکم در مورد اصل دعوی، قابل تجدیدنظر باشد و در مورد موضوع مورد بحث نیز چنانچه دادگاه، قرار قبولی اعاده داردسی صادر و با ورود در ماهیت و چگونگی، حکم جدیدی صادر می‌نمود.

این حکم که در مورد به اصل دعوی است قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه تجدیدنظر استان بوده و قرار دادگاه در مقام رد درخواست اعاده دادرسی نیز قابل اعتراض و تجدیدنظرخواهی می‌باشد.

هرگاه دادگاه حکمی قطعی صادر نماید، درخواست اعاده دادرسی نیز در این موارد چنانچه مستند به اقرار فاسد و یا جعلیت اسنادی باشد که کارشناس در مقام صدور نظریه کارشناسی به آنها استناد کرده است، باید به همان دادگاه تقدیم شود، ولی قرار رد درخواست اعاده دادرسی در این موارد نیز قابل تجدیدنظرخواهی است.

درخواست اعاده دادرسی نیز به پیروی از قابل تجدیدنظرخواهی بودن حکم در مورد اصل دعوی، قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه تجدیدنظر استان است.

طبق ماده ٣٣١ قانون آیین دادرسی مدنی، نمی‌توان قرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره از دادگاهی که مستنداً حکمی قطعی صادر نموده است را بر اساس ماده ٣٣٢ قطعی و غیرقابل اعتراض دانست.

اما قرار دادگاه عمومی- حقوقی در رد درخواست اعاده دادرسی در مواردی که این دادگاه به عنوان مرجع تجدیدنظر از احکام صادره از شورای حل اختلاف حکمی قطعی دایر بر تأیید یا نقض حکم (شکستن رأی) صادره از شورای حل اختلاف صادر می‌نماید، قطعی و غیرقابل اعتراض است.

طبق ماده ٣٣٢ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی که قرارهای قابل تجدیدنظر را قرارهایی می‌داند که حکم در مورد اصل آن دعوی قابل تجدیدنظر باشد، باید قرار رد درخواست اعاده دادرسی را نیز در این مواردی قطعی دانست.

زیرا همانطور که قرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره از دادگاه تجدیدنظر استان قطعی و غیرقابل اعتراض است، قرار رد درخواست اعاده دادرسی صادره از دادگاه عمومی-حقوقی نیز که مرجع تجدیدنظر از احکام صادره از شوراهای حل اختلاف است، قطعی و غیرقابل اعتراض می‌باشد.

تجدیدنظرخواهی از قرار رد درخواست اعاده دادرسی

اعاده دادرسی ( رسیدگی مجدد) از طریق فوق‌العاده اعتراض به احکام قطعیت یافته صادره از دادگاه‌های دادگستری است که مرجع رسیدگی به آن در امور کیفری دیوان عالی کشور و در امور حقوقی دادگاه صادرکننده حکم قطعی است.

در اینکه رد درخواست اعاده دادرسی در امور کیفری توسط دیوان عالی کشور به عنوان عالی‌ترین مرجع قضایی قابل اعتراض و تجدیدنظرخواهی نمی‌باشد. و در هر حال تصمیم شعب دیوان عالی کشور در رد درخواست اعاده دادرسی درخواست‌کننده، غیرقابل اعتراض است.