در ادامه مقالات گذشته در مورد درمان و ترک اعتیاد به روش سم‌زدایی به بیان مکانیسم و عملکرد سم‌زدایی در درمان اعتیاد می‌پردازیم:
مکانیسم و عملکرد سم‌زدایی
در تمامی روش‌های سم‌زدایی یک اتفاق مشترک رخ می‌دهد. با عدم مصرف مواد توسط شخص مورفین موجود در بدن به تدریج از سطح سلول‌ها جدا شده و وارد خون می‌شود، با گذشتن خون از داخل کبد مورفین تجزیه شده و از طریق ادرار و مدفوع خارج می‌شود.
تنها تفاوت روش‌های سم‌زدایی، داروهایی است که در این روش‌ها مورد مصرف قرار می‌گیرد.
* در سم‌زدایی با کلونیدین علائم ترک یا خماری (بی‌حالی) کاهش می‌یابد.
* در سم‌زدایی با داروهای آگونیست به دلیل اینکه مقداری از مواد موجود در بدن با این داروها جایگزین می‌شود، علائم ترک اعتیاد به صورت خفیف (کم) و به تدریج ظاهر می‌گردد و در مدت زمان کوتاهی از بین می‌رود.
* در سم‌زدایی به روش‌های سریع و فوق سریع استفاده از داروهای آنتاگونیست باعث می‌شود که روند دفع مورفین از بدن سرعت بیشتری پیدا کند.
همچنین میزان عود و برگشت بیماران درمان شده در تمامی روش‌ها تقریباً یکسان است و میزان پاک ماندن این بیماران ارتباط چندانی با روش سم‌زدایی ندارد.
اقدامات بعد از سم‌زدایی مانند درمان نگهدارنده با نالترکسان، درمان‌های روان‌شناختی، درمان بیماری‌های زمینه‌ای همراه اعم از بیماری‌های جسمی و روانی، آموزش خانواده و حمایت‌های اجتماعی در میزان پاک ماندن بیماران درمان شده حرف اول را می‌زنند.
در بسیاری از موارد خود بیمار یا خانواده و اطرافیان آن روش سم‌زدایی را انتخاب می‌کنند. در حالی که روش سم‌زدایی بهتر است توسط پزشک درمانگر انتخاب شود.
پزشک درمانگر بعد از مشاوره و معاینه بیمار تصمیم می‌گیرد که کدام روش سم‌زدایی برای بیمار از نظر کم خطر بودن و به صرفه بودن مناسب است.
در مواردی که پزشک تشخیص دهد، بیمار با سم‌زدایی نتیجه زیادی نخواهد گرفت، درمان طولانی مدت و نگهدارنده با متادون یا درمان طولانی مدت و نگهدارنده با بوپره نورفین بهترین درمان ممکن خواهد بود.
بدون دیدگاه