قرارداد کار غیرموقت یا دائمی چیست؟

بر اساس تبصره 2 ماده 7 قانون کار، کلیه کارهایی که دارای طبیعت مستمر (دائمی) هستند، چنانکه مدت در قرارداد ذکر نشود، قرارداد کار دائمی (غیرموقت) محسوب می‌شود.

مزایای قرارداد کار دائمی

بهترین نوع قرارداد کار که باعث حفظ هر چه کاملتر حقوق کارگر خواهد شد، تنظیم رابطه‌ی کاری به صورت دائمی و غیرموقت است.

چرا که در این صورت، کارگر ضمن بهره‌مندی از افزایش حقوق سنواتی و نیز بیمه در طول مدت اشتغال و همچنین بهداشت و ایمنی یا بهره‌مندی از امتیازات کارهای سخت و زیان‌آور در محیط کار و نیز عیدی سالانه، در پایان کار نه تنها استحقاق دریافت حق سنوات (سال‌ها) به میزان آخرین حقوق ضرب در سال‌های خدمت را خواهد داشت.

بلکه پس از پایان کار به لحاظ بازنشستگی، ازکارافتادگی یا فوت از حقوق لازم از محل صندوق تأمین اجتماعی نیز برخوردار خواهد شد.

علاوه بر آن فرزندان ذکور (فرزند پسر) وی تا سن 18 سالگی و فرزندان اناث (دختر) تا هنگام ازدواج و همچنین همسر او پس از حیات وی از حقوق مستمری و امتیازات آن بهره‌مند خواهند شد.

بنابراین ملاحظه می‌شود که اصرار قانون کار مبنی بر دائمی محسوب شدن رابطه قراردادی کار تا چه حد می‌تواند حافظ منافع کارگران و کارکنان بخش‌های مختلف تولیدی و خدماتی باشد.

گرچه با توجه به شرایط اقتصادی موجود و عدم تعادل بین عرضه و تقاضا در بازار کار، روابط فعلی آن چنان دچار آسیب شده است که کارفرمایان به تنظیم قراردادهای موقت و حتی با تفسیر غلط از ماده 11 قانون کار که در مورد کارهای آزمایشی وضع شده است.

در قالب 89 روزه، اقدام به ایجاد رابطه قراردادی می‌کنند و از آنجایی که به لحاظ پیروی از انگیزه‌های اشتغال‌زایی و حمایت از توسعه کارآفرینی بعضاً مورد حمایت سیاست‌های وزارت کار نیز قرار دارند، در نتیجه کارکنان یا کارگران از امتیازات تعیین‌ شده در مورد قراردادهای کاری دائم و غیرموقت بی‌بهره می‌شوند.