دعوای استرداد (پس گرفتن) جهیزیه
بر اساس ماده ۶۳ قانون اجرای احکام مدنی، از اموال منقول (اموال قابل جابجایی مانند ماشین) که در محل زندگی مشترک زوجین (زن و شوهر) وجود دارد آنچه که معمولاً مورد استفاده زن قرار می‌گیرد، متعلق به زن است و آنچه مورد استفاده مرد قرار می‌گیرد به مرد تعلق دارد و بقیه با توجه به مقررات این قانون مشترک محسوب می‌شود، مگر اینکه خلافش اثبات گردد.
برای دعوای استرداد و پس گرفتن جهزیه قبل از هر چیزی زن باید ثابت کند که جهیزیه را برده و به منزل شوهر خود تحویل داده است. همچنین وسایل باقی است و باید از طریق ادله اثبات دعوا حق آن ثابت شود.
در هر صورت اگر زن بخواهد در جهیزیه خود دخل و تصرف کند و شوهر مانع این کار شود زن می‌تواند درخواست اظهارنامه دهد و به همسر خود اعلام کند. در صورتی که شوهر از خارج کردن جهیزیه جلوگیری نماید زن می‌تواند به دادگاه مراجعه نماید.
بر اساس رویه قضایی، جهیزیه جزء دارایی زن محسوب می‌گردد و زن به طور رایگان به مرد اجازه استفاده از آن را داده است.
تا زمانی که عین جهیزیه وجود داشته باشد، زوجه (زن) می‌تواند درخواست گرفتن عین آن را نماید. و در صورت تلف شدن و از بین رفتن آن قیمت آن را مطالبه و درخواست کند. در صورتی که زوج (مرد) محکوم شود در مرحله تجدیدنظر یا هنگام اجرای حکم، بر اساس ماده ۳۶۲ قانون آیین دادرسی مدنی و ماده ۳۹ قانون اجرای احکام مدنی باید قیمت وسایل موجود در جهیزیه را پرداخت نماید.
نحوه اثبات بردن جهیزیه به خانه‌ی شوهر در صورت نداشتن لیست سیاهه جهیزیه
اگر زن لیست سیاهه جهیزیه را نداشته باشد می‌تواند از طریق فاکتور اجناس خریداری شده و شهادت شهود بردن جهیزیه را به خانه‌ی شوهر اثبات نماید.
منظور از قیمت جهیزیه چیست؟
منظور از قیمت جهیزیه، قیمتی که در زمان عقد توافق کرده‌اند نیست، بلکه قیمت زمان تلف و از بین رفتن اموال که زوج (مرد) مسئول آن است و باید آن را پرداخت کند.
چون استفاده از جهیزیه باعث کاهش قیمت آن می‌شود زوجه نمی‌تواند نسبت به این کاهش و استهلاک (فرسودگی) چیزی مطالبه و درخواست نماید. مگر اینکه زوج در فرسودگی و تلف جهیزیه بعد از طلاق و جدایی مقصر باشد
بدون دیدگاه