فرجام‌خواهی

فرجام‌خواهی چیست؟

فرجام‌خواهی یکی از شیوه‌های اعتراض به آرای قضایی است.

رسیدگی فرجام‌خواهی از نظر قانون عبارت است از تشخیص هماهنگی یا عدم هماهنگی رأی مورد درخواست فرجامی با موازین شرعی (دینی) و مقرارات قانونی

مرجع رسیدگی به فرجام‌خواهی

مرجع صالح برای رسیدگی به فرجام‌خواهی، دیوان‌ عالی‌ کشور می‌باشد. دیوان‌ عالی‌ کشور پس از بررسی پرونده می‌تواند رأی صادره را ابرام (تأیید) یا نقض (شکستن رأی) نماید.

در صورت نقض رأی، پرونده برای بررسی مجدد به دادگاه هم‌عرضِ دادگاه صادرکننده‌ی رأی که می‌تواند دادگاه بدوی (نخستین) یا تجدیدنظر باشد، ارجاع (بازگرداندن) داده می‌شود.

فرجام‌خواهی از طرق فوق‌العاده‌ی اعتراض به آرای قضایی می‌باشد.

آرای قابل فرجام‌خواهی

اصل بر قطعیت احکام دادگاه‌های عمومی و انقلاب است، بنابراین هر حکمی که از دادگاه بدوی (نخستین) یا تجدیدنظر صادر شود، قابل فرجام‌خواهی نخواهد بود.

آرای قابل فرجام بر دو تقسیم می‌شوند؟

  1. آرای قابل فرجام‌خواهی صادر شده از دادگاه‌های بدوی
  2. آرای قابل فرجام‌خواهی صادر شده از دادگاه‌های تجدیدنظر

آرای قابل فرجام‌خواهی صادره از دادگاه بدوی

بر اساس ماده 367 قانون آیین دادرسی مدنی، آرای دادگاه‌های بدوی كه به علت عدم درخواست تجدیدنظر قطعیت یافته، قابل فرجام‌خواهی نمی‌باشد، مگر در موارد زیر:

الف) احكام قابل فرجام‌خواهی

  • احكامی كه خواسته آن بیش از مبلغ 20 میلیون ریال باشد.
  • احكامی که در مورد اصل نكاح (ازدواج) و فسخ آن، طلاق و جدایی، نسب (خویشاوندی)، حجر (منع شخص از تصرفات مالی به دلیل سن کم یا دیوانگی و..)، وقف (بخشش)، ثلث (یک‌سوم اموال)، حبس و تولیت (سرپرستی) باشد.

ب) قرارهای قابل فراجام‌خواهی

قرارهای زیر مشروط به اینكه اصل حكم در مورد آنها قابل رسیدگی فرجامی باشد:

  • قرار ابطال یا رد دادخواست كه از دادگاه صادر شده باشد.
  • قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یكی از طرفین دعوا (خواهان و خوانده)
پیشنهاد ویژه کیانداد :   اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت فرزند پس از طلاق

 

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *