احکام در دادگاه

احکام در دادگاه


حکم چیست؟

بر اساس ماده 299 قانون آیین دادرسی مدنی، هرگاه رأی دادگاه در مورد ماهیت دعوا و قاطع آن به طور جزئی یا کلی باشد، حکم و در غیر این صورت قرار می‌باشد.

انواع حکم

بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی، انواع احکام دادگاه‌ها عبارتند از:

  • حکم اعلامی
  • حکم تأسیسی
  • حکم حضوری
  • حکم غیابی
  • حکم نهایی
  • حکم غیرنهایی
  • حکم قطعی
  • حکم غیرقطعی

معیارهای تشخیص حکم از قرار

چنانچه رأی صادر شده دارای شرایط زیر باشد حکم است و در غیر این صورت قرار می‌باشد:

1- رأی در امور ترافعی (با هم به پیش قاضی رفتن) صادر شده باشد:

هرگاه حکم در مورد دعاوی‌ای صادر شود که دو طرف با یکدیگر به اختلاف خورده باشند و به موجب این اختلاف به دادگاه مراجعه کرده باشند تا اختلاف بین خود را حل کنند. بنابراین آرائی که در امور حسبی صادر می‌شوند را در بر نمی‌گیرد.

امور حسبی

اموری هستند که بدون آنکه میان اشخاص اختلافی در مورد آنها رخ داده باشد به آنها رسیدگی نمایند. مانند قیمومت (سرپرستی)، امور مربوط به غایب مفقودالاثر و….

2- رأی از دادگاه صادر شده باشد:

رأی در صورتی حکم محسوب می‌شود که از دادگاه صادر شده باشد. با توجه به مقررات مختلف، دادگاه‌های مختلفی شامل این بند می‌شوند. اعم از دادگاه بدوی (نخستین)، دادگاه تجدیدنظر، دادگاه‌های اختصاصی مانند دادگاه انقلاب، دادگاه ویژه روحانیت و…

3- رأی در مورد ماهیت دعوا باشد:

ماهیت دعوا به طور کلی به تمام مسائلی گفته می‌شود که در ارتباط با امور موضوعی و برای روشن شدن موضوع و حل آن مورد توجه قرار می‌گیرند.

پیشنهاد ویژه کیانداد :   طلاق غیابی از طرف زن

4- رأی قاطع دعوا باشد:

رأی دادگاه باید جزئاً یا کلاً قاطع دعوا باشد تا حکم محسوب شود. یعنی با صدور این رأی تکلیف دعوا روشن شده و پرونده از آن مرجع قضایی خارج شود. اما فرقی ندارد که اصل اختلاف را حل کرده یا نکرده باشد و اینکه رأی صادر شده قابل بررسی مجدد در همان مرجع یا مرجع دیگر باشد یا نه.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *