حق کارگردرباره پرداخت حق بیمه کارگر، طبق ماده 36 قانون تأمین اجتماعی و ماده 148 قانون کار، پرداخت حق بیمه کارگر برعهده کارفرما می باشد که به صورت ارسال لیست بیمه به سازمان تامین اجتماعی و پرداخت حق بیمه مقرر صورت می پذیرد، عدم پرداخت حق بیمه از سوی کارفرما می‌تواند با ضمانت اجرای حقوقی یا کیفری مواجه گردد. در این صورت، کارگر می تواند با مراجعه به مراجع ذی صلاح مشخص شده در قانون کار، حقوق خود را مطالبه نماید.

در خصوص مدت زمان شکایت کارگر از کارفرما با توجه به عدم شمول مرور زمان، هیچگونه محدودیت زمانی برای اقامه این نوع دعوی وجود ندارد و در هر زمان، کارگر و حتی بعد از فوت کارگر، وراث قانونی وی می توانند علیه کارفرما اقامه دعوا نمایند.

اگر کارگاه بر اثر حادثه ای(زلزله، سیل و امثال آن) یا حوادث غیر قابل پیش بینی تعطیل گردد و کارگران بیکار شوند پس از فعالیت مجدد کارگاه، کارفرما مکلف است کارگران بیکار شده را در همان واحد بازسازی شده و مشاغلی که در آن بوجود می آید به کار اصلی که پیش از تعطیلی کارگاه به آن اشتغال داشته اند به کار گیرد.

اگر پایان کار به لحاظ از کار افتادگی کلی و یا بازنشستگی کارگر باشد، کارفرما باید بر اساس آخرین مزد کارگر به نسبت هر سال سابقه خدمت، حقوق 30 روز مزد را به او  پرداخت نماید.

این مبلغ علاوه بر مستمری از کار افتادگی و یا بازنشستگی است که توسط  سازمان تأمین اجتماعی به کارگر پرداخت می شود.

اگر پایان قرارداد کار بر اثر کاهش توانایی های جسمی و فکری ناشی از کار کارگر باشد( به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهداشت و درمان منطقه با معرفی شورای اسلامی کار و یا نمایندگان قانونی کارگران) کارفرما بایدبرای هر سال سابقه، معادل «دو ماه» آخرین حقوق دریافتی کارگر را به وی بپردازد.

پیشنهاد ویژه کیانداد :   مالیات بر ارث سپرده بانکی

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *