شرکت‌های بیمه

این مقاله مطابق با نظریه موسسه حقوقی کیانداد اختصاص داده شده به شرکت‌های بیمه با ما همراه باشید.

ماده ۳۱ قانون شرکت‌های بیمه

مطابق ماده ۳۱ قانون تشکیل شرکت‌های بیمه مرکزی ایران و بیمه‌گری (عملیات بیمه در ایران به وسیله شرکت‌های سهامی عام ایرانی که کلیه سهام آنها با نام بود و با رعایت این قانون و طبق قانون تجارت به ثبت رسیده باشند، انجام خواهد شد) و مطابق ماده ۳۷ همان قانون نیز ثبت هر مؤسسه بیمه در ایران موکول به ارائه پروانه تأسیس که از طرف بیمه مرکزی ایران صادر می‌شود خواهد بود.

در پی تصویب قانون مورخ ۳۰/۴/۱۳۷۸ در قالب الحاقی ماده ۲۸ قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری و صنعتی جمهوری اسلامی ایران به ایرانیان (بخش خصوصی) و خارجیان نیز اجازه داده شده که در مناطق آزاد تجاری ایران شرکت‌های بیمه ثبت نماید و به فعالیت بپردازد. در شهریور ماه سال ۱۳۸۰ نیز قانون تأسیس مؤسسات بیمه غیردولتی به تصویب رسید که مطابق این قانون بخش خصوصی نیز مجوز ایجاد شرکت بیمه را در ایران یافت.

نمایندگی‌های بیمه

در چارچوب آیین‌نامه نمایندگی بیمه (آیین‌نامه شماره ۲۸ مورخ ۹/۶/۱۳۷۱ و شماره ۱/۲۸ مورخ ۲۴/۵/۱۳۷۳ شورای عالی بیمه) فعالیت می‌نمایند.

مطابق ماده اول آیین‌نامه مزبور (نماینده بیمه شخصی است حقیقی یا حقوقی که با توجه به قوانین و مقررات و مفاد این آیین‌نامه مجاز به عرضه خدمات بیمه‌ای به نمایندگی از جانب شرکت‌های بیمه طرف قرارداد می‌باشد نمایندگی بیمه از طرف شرکت بیمه به اشخاص اعطا می‌شود).

نماینده بیمه در واقع وکیل بیمه‌گر محسوب شده و می‌تواند در رشته‌های مختلف بیمه‌های اشخاص، اموال و مسئولیت فعالیت نماید. نماینده از طرف بیمه‌گر به انعقاد قرارداد عندالاقتضا پرداخت خسارت می‌پردازد.

میزان اختیارات نماینده بیمه به قرارداد و درجه نمایندگی بستگی دارد.

ماده ۴ آیین‌نامه نمایندگی اصلاحی ۲۱/۵/۱۳۷۳ مقرر داشته: (شرکت‌های بیمه می‌تواند در رشته‌های بیمه اشخاص، اموال و مسئولیت اهدای نمایندگی نماید. بیمه‌گر موظف است بخشی از اختیارات و وظایف خود در صدور بیمه‌نامه و عندالاقتضا در پرداخت خسارت را در رشته‌های مختلف بیمه بر اساس درجه‌بندی‌های انجام شده به شرکت نمایندگی تفویض نماید).

با توجه به آنکه نماینده وکیل شرکت بیمه محسوب می‌شود، قراردادهایی که در حدود نمایندگی با بیمه‌گذاران منعقد می‌نماید برای بیمه‌گر تعهدآور است بر همین اساس امضای قرارداد یا نمایندگی و پرداخت حق بیمه به وی در حکم انعقاد قرارداد و پرداخت به شرکت بیمه محسوب می‌شود (ماده ۱۶ همان آیین‌نامه).

دلالان بیمه

دلالان بیمه واسطه انجام معاملات بیمه هستند. مطابق ماده ۳۳۵ قانون تجارت: ( دلال کسی است که در مقابل اجرت، واسطه انجام معاملاتی شده یا برای کسی که می‌خواهد معاملاتی نماید طرف معامله پیدا می‌کند. اصولاً قرارداد دلالی تابع مقررات راجع به وکالت است). در ماده ۳۳۶ همان قانون نیز آمده: (دلال می‌تواند در رشته‌های مختلف دلالی نموده و شخصاً نیز تجارت نماید).

آیین‌نامه دلالی رسمی بیمه به شماره ۶ مصوب ۲۴/۲/۱۳۵۲ و شماره ۱/۶ مورخ ۱۵/۱۲/۱۳۷۳ و شماره ۲/۶ مورخ ۲۵/۱۰/۱۳۷۴ شورای عالی بیمه می‌باشد.

مطابق ماده اول این آیین‌نامه: (دلال رسمی بیمه شخصی است که در مقابل دریافت کارمزد واسطه انجام معاملات بیمه بین بیمه‌گذار و بیمه‌گر بوده و شغل معمولی او عرضه بیمه می‌باشد. دلال رسمی بیمه باید دارای پروانه دلالی رسمی باشد).

ماده ۲۱ همان آیین‌نامه نیز مذکور داشته: (دلال رسمی بیمه مکلف است تمام اطلاعات لازم در مورد بیمه مورد پیشنهاد و نیز نرخ حق بیمه مربوط را برای بیمه‌گذار خود تشریح و به او ارائه و اعلام نماید و بیمه‌نامه را برابر با نیاز و شرایط و پیشنهادات بیمه‌گذار از بیمه‌گر اخذ نماید و در غیر این صورت مسئول جبران خسارات وارده خواهد بود).

پروانه فعالیت دلالان از طرف بیمه مرکزی ایران صادر می‌گردد. این پروانه برای یک سال صادر می‌شود و هر ساله تمدید می‌گردد. این پروانه برای فعالیت در کلیه رشته‌های بیمه‌ای معتبر است و حدود فعالیت دلال در پروانه صادره قید می‌شود. (مواد ۳ و ۴ و ۶ آیین‌نامه)

انواع بیمه مطابق قانون 

 عقد بیمه و اوصاف حقوقی 

 ساختار بیمه مرکزی ایران 

 پرداخت حق بیمه کارگر

ماهیت بیمه چست

شرکت های بیمه

شرایط عقد قرارداد بیمه

مخاطب گرامی در صورتی که در زمینه بیمه با مشکل حقوقی مواجه شدید هرگونه سوالی داشته باشید می‌توانید به صورت مستقیم با وکیل ملکی مؤسسه حقوقی کیانداد و یا از طریق تماس با ما یا صفحه پرسش و پاسخ با وکلای تهران و شهرستانها در ارتباط بوده و تماس حاصل فرمایید.